Bunlardan bana hiç bir şey yapmamak zor geldi...Onun için hem gitmek hem kalmak için bir şeyler yapıyorum. Her ikisi için de bir şeyler yapmak zorunda olmak ne tuhaf..
Hiç bir şey yapmamak zor ama felaket bir cazibesi var.
Sanki karar vermek zorunda olan sen değilmişsin gibi kılını bile kıpırdatmadan oturmanın cazibesi fena...
Böyle bir lüksüm olsa; 'hiç bir şey yapmadan başına çok şey gelen adam' olmak isterdim...
Benim düşünceme göre hiç bir şey yapmamakla, gayret göstermemek farklı durumlar...İnsanın kendi ve etrafıyla en çok çalıştığı anlar, hiç bir şey anları...
Bil ki bank üzerinde 7 saattir boğazı seyreden adam, konu bazında değil ama efor bazında yarım einstein olabilir...beyin nadası, fikir hasatı kadar sabredilmesi ve çile çekilmesi gereken bir süreç bence.
Düşüne düşüne kendini yiyip bitirmeyen kaç kişi tanıyoruz mesela...vay vay vay...ne muazzam bir iç-motor yanması, ne enerji, ne kendini sürekli eleştirme, deneme, itme, çekme, pataklama, sevme, sevdikten bir düşünce zamanı sonra yine dövme, işin içinden çıkma telaşı...değil mi?
Gitmek mi zor kalmak mı zor? Vallahi ikisi de zor ama, bu ara en cazip olan ve favori durumum fight club ! Bilhassa kendimi döverken...
Eh enter sandman o vakıt...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder