ÇEVRECİ BEYİN DİYALOĞU...

- Tut ki anladın...anladıkça ne oldu? 
- Kendimi rahatlattım...
- Niye? 
- İhtiyacım vardı...
- Neye?
- Kendimi rahatlatmaya... 
- Eh zormuş işin...
- Tut ki çözdün; çözdükçe ne oldu? 
- Kendimi çözmüş hissettim...
- Peki sonra ne oldu? 
- Rahatladım...
- Niye? 
- İhtiyacım vardı...
- Neye? 
- Kendimi rahatlatmaya...
- Rahatsız mısın sen?  
- Soranım çok...
- Nerede? 
- İçimde...
- Kaç tane soranın var?
- Çoklar...
- İçlerin rahatladı mı? 
- Soruyorlar hala...
- Ne zaman tam olarak rahatlıyorlar?
- Rahatlamıyorlar...
- Eh zormuş işin...
- Peki sen hiç merak etmez misin, anlamaya çalışmaz mısın?
- Çalışırdım bıraktım...çevreci oldum ben; mümkün olduğunca anlamamaya çalışıyorum...biliyorsun en çok  oksijen yakan organ beyin; yaktıkça karbonmonokside olmuş düşünceyi de doğaya salıyor...karbonsalınmayayım istiyorum...beynimden geldiğince...
- Ama insan düşündükçe, anlamlandırdıkça, deştikçe insan değil mi?
- Bilmem...'doğaya' zarar vermeyelim de...