Her halükarda el ayak çekiliyor. Başbaşa kalmak ayrı bir sanat kendinle.
Ortamlardan olma, sonradan doğma dostlarla olmayacağını anlıyorsun.
Anlıyorsun ki, belirli bir yaştan sonra kendini izah zahmetli zanaat...hayat yorgunu oluyorsun, dilin varmıyor...
Eğer eşref saatin bile, el ayak çekildiğinde başlıyorsa, bir kaç eski dostu anıyor, bir yudumu önce dudağında sonra kalbinde parlatıyorsan, bir sonraki güne hazırsın demek oluyor...
'İstediğini yap, risk al, korkunun üzerine git, belirsizliğin üstüne yürü, fark yarat' diye bas bas bağıran yeni dünyaya, ağır, çok ağır, sessiz ve gözlerine vuran güneşe gözkapaklarını kırpıştırarak bakıyorsan, güneş gözlüğü takmadan...her istediğini yapmasan da, risk almasan da, korkunun üstüne gitmesen de, fark yaratmasan da oluyor...
Her halükarda el ayak çekiliyor...bildikler kalıyor...bildik şehirler, bildik sokaklar kalıyor...
Acaba her insanın en çok taşınmak istediği son şehrin, en sona gideceği yer olması bundan mı oluyor ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder