KİM Kİ BU KİMİ ...
Geçmiş hafta bende şöyle geçti;
Kimi vakit ve para bulduğu anda havaalanında, 
Vakit bulamayan kendi havaalanında, 
Para bulamayan 'hayat kaçıyor ben bakıyorum' havaalanında... 
Kimi kitaplarda, kimi uykuyu azaltıp zamanı çoğaltmada
Kimi çocukla kaliteli zaman geçirmede, kimi çocukla zaman bulunca şükretmede, 
Kimi 'herşey için kredi' peşinde, kimi krediyi kredilendirme peşinde...
Kimi, burnunu yıllar sonra bindiği otobüsün camına dayamış etrafı anlamada,
Kimi üniversite dersini ektiğinde yeni bir başarı çentiği atmada,
Kimi film izinde, kimi film olmuş..
Kimi, babasının sesini duyduğunda beni hatırlayabilecek mi korkusunda,
Kimi, özgürleştikçe daha çok çalışması gerektiğini anlayınca depresyonda, kimi buna tepki için dürtüyle hareket etmeye sarılmada, 
Aklımla hareket ettim bir ... olmadı bir de duygumla hareket edeyimde..
Kimi, kesin olana, basit olana, kolay olana açlığını artırırken, yetişkinliğin zahmetli  sorumluluğunu, çocukluğun kayıtsız şartsız neşeliliğiyle dengeleme arayışında...
Kimi mesleki neşeliliği profesyonel çalışma alanı haline getirirken, soruları, soruları ve soruları çoğaltmada...
Kimi yazarak, kimi bekleyerek soruları çoğaltmada yani...