İZMİR...

Yıllar sonra,

İzmir yeniden

Zamanın, güneşin ve denizin yavaş aktığı...

Eylül şimdiden geldi

Yorgunum ama dostlarlayım...

Ne için yaşıyorum ki?

Gitgeller başladı...

Şehir hiç yadırgamadı

Beni biliyorsun, yeri biliyorsun, buradaki seni biliyorsun...tek yapacağın pasaporttan gevrek çay, sıcaktan alınteri ve seferihisardan mandalina...devam et dedi...

Bu yaşta yorgunluğa dinginlik, konakpierden denize bakmaya huzur, sessizliğe;hasret, sözsüzlüğe saygı demem gerekeceğini bir kere daha öğretiyor izmir...

Biliyordum diyemiyorum...

Herşeyi yine yeniden öğrenmek gerekiyormuş...diyebiliyorum

Eh...